Czym jest?

Psychoterapia psychodynamiczna jako jedna z odmian psychoterapii wglądowej zakłada, że istotna jest refleksja nad nieświadomą częścią psychiki. Przyjmuje, że sposób nawiązywania i utrzymywania relacji kształtuje się w dzieciństwie i jest pochodną relacji z opiekunami, jakimi zazwyczaj są rodzice. Oznacza to, że przeszłe relacje wpływają na sposób tworzenia kolejnych związków z ludźmi. Bardzo często wzorce te odtwarzają się również w gabinecie w kontakcie z psychoterapeutą. Wczesnodziecięce relacje mają nie tylko wpływ na obecne funkcjonowanie interpersonalne, ale także na sposób traktowania siebie, co również jest przedmiotem zainteresowania podczas procesu terapeutycznego.

Dla kogo?

Psychoterapia psychodynamiczna pomaga pacjentom:

• z zaburzeniami nastroju
• z zaburzeniami lękowymi
• z zaburzeniami osobowości
• z zaburzeniami odżywiania
• DDA / DDD
• z problemami w relacjach z innymi osobami
• w trudnych okolicznościach życiowych

Jak wygląda?

Psychoterapię rozpoczynają spotkania konsultacyjne, które z perspektywy terapeuty są etapem wstępnej diagnostyki i kwalifikacji do procesu terapeutycznego, a dla pacjenta okazją do poznania terapeuty, zasad i sposobu leczenia. Na tym etapie pacjent może zbadać, jak się czuje w tej konkretnej relacji i czy może w niej otwierać swoje wnętrze. Decyzja o dalszej współpracy należy zarówno do pacjenta, jak i do terapeuty.

Proces terapeutyczny opiera się na zawartym kontrakcie, określającym cel terapii, częstotliwość oraz czas sesji, zasady odwoływania spotkań i rozliczenia finansowego. Obie strony są współodpowiedzialne za przebieg terapii.

Pacjent jest jej aktywnym uczestnikiem, musi pragnąć zmian, by mogło do nich dojść – nie tylko w usunięciu cierpienia, ale przede wszystkim zmian w postrzeganiu siebie i świata.

Terapeuta nie narzuca tematu i tempa rozmowy, ale zachęca do swobodnego wypowiadania swoich myśli, odczuć, wspomnień, fantazji i skojarzeń. Z zainteresowaniem podąża za wątkami wnoszonymi przez pacjenta. Słuchając, próbuje poznać subiektywny świat jego przeżyć, nieuświadomione konflikty i potrzeby, powtarzające się schematy zachowań, tłumione popędy, świat obiektów wewnętrznych. Nie doradza bezpośrednio, lecz pomaga w wypracowaniu lepszych metod radzenia sobie z trudnymi sytuacjami i znalezieniu adekwatnych rozwiązań poprzez odkrywanie nieuświadamianych treści.

Psychoterapia indywidualna nie polega na pocieszaniu, udzielaniu porad, zapewnianiu, że będzie dobrze. Nie udaje płatnej przyjaźni, choć opiera się na bliskiej, zaufanej i bezpiecznej relacji między dwojgiem ludzi. Jest sposobem wspólnego poszukiwania znaczenia objawów, które utrudniają życie i wypracowywania bardziej konstruktywnych sposobów radzenia sobie z trudnościami. Przyjmuje, że w życiu istnieje cierpienie, rozczarowanie, utrata i nie ma możliwości, by się z nimi nie konfrontować. Pomaga przyjmować ten ból, który się już wydarzył, albo taki, którego nie można uniknąć. Jednocześnie daje możliwość, by żyć pełniej i szczęśliwiej.

Jak długo trwa?

Psychoterapia jest kilkumiesięczną lub kilkuletnią formą leczenia i przynosi zazwyczaj długofalowe korzyści, utrzymujące się po jej zakończeniu.

Kończy się wraz z osiągnięciem satysfakcjonującego poziomu funkcjonowania i rozumienia siebie przez pacjenta, z uzyskaniem świadomości swoich emocji i potrzeb oraz z ustąpieniem bądź zmniejszeniem nasilenia objawów.

Przejawia się to w lepszej jakości życia, większym spokoju, kreatywności, akceptacji niemożliwych do zmiany sfer życia, umiejętności utrzymywania pozytywnych relacji z ludźmi, ale i rezygnacji z obciążających kontaktów.

Czy jest skuteczna?

O powodzeniu terapii w dużym stopniu decyduje motywacja pacjenta, zaangażowanie w proces terapeutyczny, gotowość do podejmowania zmian myślenia i funkcjonowania oraz regularne uczęszczanie na terapię.